Zbudowany na miejscu poprzedniego, drewnianego. Poświęcony
w dniu 22.12.1895 r. Zbudowany w stylu neogotyckim. Architektem był Otto Hempel
z Byczyny, prowadzącym budowę Tomasz Skaletz z Kluczborka.
Zadanie wybudowania kościoła otrzymał ks. Antoni Robota, administrator parafii od 1892 r.
Kościół powstał na terenie wyjątkowo nieprzydatnym na budowę. Na głębokości 5.80 m zalegała
kurzawka o grubości 3.50 m. O ile budowa kościoła trwała zaledwie 1.5 roku, to
prace ziemne i wylewanie płyty betonowej pod fundament kościoła – trwały 4 lata.
Świątynia zbudowana jest na planie krzyża. Posiada nawę główną, dwie boczne oraz transept – nawę poprzeczną. Wymiary: nawa główna, długość – 34 m, prezbiterium – 10 m. Szerokość nawy głównej i bocznych – 16.80 m, nawy poprzecznej – 26.54 m. Wysokość wewnątrz w najwyższym punkcie – 18 m. Wysokość wieży kościoła – 58 m.
Ołtarz główny w stylu neogotyckim, wykonany w firmie C. Buhla z Wrocławia (jej dziełem są także ołtarze boczne, ambona, chrzcielnica i balaski.). W centrum obraz Trójcy Św. (dzieło R. Richtera-Glatza z 1918 r.), w niszach bocznych drewniane figury św. Piotra i Pawła (wys. 1.30 m). Boczne ołtarze ze statuami Pana Jezusa z Najśw. Sercem i Matką Bożą Różańcową (wys. 1.20 m). Stacje Drogi krzyżowej wykonane w 1923 r. w Monachium w firmie F. Gypsena.
W czasie wojny (w 1945 r.) kościół nieco ucierpiał. Trafiły w niego 23 pociski artyleryjskie. Uszkodzony został dach, mury, filary, okna. Naprawy dokonano w 1949 r. W miejsce skonfiskowanych przez hitlerowców dzwonów (1943 r.) zakupiono w 1951 r. dwa dzwony żeliwne o wadze 676 i 385 kg.
Jeden z tych zrabowanych dzwonów, pochodzący z 1711 r., powrócił z Niemiec - cudem ocalony - po niemal 70 latach, uroczyście oddany przez Biskupa Ordynariusza diecezji Rottenburg-Stuttgart w kwietniu 2011 r.